PHILIPPE CLOSE & THEO FRANCKEN.

Neen, dit is niet de naam van een nieuw komisch duo, maar wel de hoofdrolspelers in een trieste realiteit, die zich dagelijks dag afspeelt in het Brusselse Maximiliaanpark, dat sinds enkele jaren de vast ontmoetingsplaats voor migranten is.

In Terzake kregen de twee protagonisten de kans om hun standpunt hierover te verduidelijken. Op 9 augustus ll. kwam Theo Francken aan het woord, na een inleiding over de huidige toestand in het park. Daaruit leerden we dat er op dit ogenblik vooral migranten aanwezig zijn uit Afrika, onder andere kwam een jonge man uit Senegal aan het woord, een land met niet zoveel gevaar voor eigen ledematen. De Senegalees in kwestie was een transmigrant op weg naar Groot-Brittannië, met andere woorden een economische vluchteling.

Daarna dook in archiefbeelden Yvan Mayeur op, de vorige burgemeester van Brussel. Je weet wel de man die, toen zijn positie onhoudbaar werd, ontslag heeft moeten nemen, omdat hij als bestuurslid van de Brusselse vzw Samusocial, dat steun biedt aan daklozen, jarenlang hoge zitpenningen had ontvangen. Hij verweet de N-VA en Theo Francken politieke spelletjes.

Dan volgde Mehdi Kassou van het BurgerplatformBXLRefugees. Hij verklaarde dat de politiek van Francken erop is gericht om niets te doen, zodat de vluchtelingen in het Maximiliaanpark hun heil zouden zoeken in andere landen. Hij vergeet er wel bij te vertellen, dat iedereen dit probeert te doen. Iedereen binnen de Europese grenzen wil liefst zo vlug mogelijk zijn contingent vluchtelingen afschuiven naar een ander. Wellicht zitten er in het park ook wel migranten, die al tevergeefs ergens anders hebben aangeklopt.

Uit het interview met Theo Francken blijkt vooral zijn machteloosheid. In Schaarbeek heeft zich in het Noordstation ongeveer dezelfde situatie voorgedaan, maar daar is het probleem opgelost door tussenkomst van de spoorwegpolitie.

Hij beklemtoont nogmaals dat het in het Maximiliaanpark vooral over transmigranten gaat, die hopen ooit Groot-Brittannië te bereiken. Zolang men daar de deur op slot houdt, is de kans groot dat ze in Brussel blijven rondhangen.

Ook herhaalt hij nogmaals dat de Brusselse P.S. alle mogelijkheden aangrijpt om zijn beleid te ondergraven en zo de N-VA in een kwaad daglicht te stellen. Daarom dat ook dat ‘zijn’ politie zich afzijdig houdt in het bewuste park. Ondergetekende vreest dat dit niet ver beneden de waarheid zal zijn.

De volgende dag verschijnt Philippe Close, de huidige burgemeester van Brussel, op het scherm. Op een uiterst arrogante manier, je bent PS-er of je bent het niet, neemt hij het woord. Theo Francken krijgt de volle laag. Hij is een klein kind en inefficiënt in de dossiers van de personen die wij (de Brusselse politie) in het Maximiliaanpark hebben aangehouden. Er zijn asielzoekers die al 7 tot 10 uitwijzingsbevelen hebben ontvangen en hier nog altijd rondlopen. Met andere woorden: niet alleen doet Francken zijn werk niet, maar ook zijn diensten niet. Maar als Francken dan al eens asielzoekers op het vliegtuig zet, denk maar aan de Soedanezen, dan laat de P.S. natuurlijk een ander klokje luiden.

Nu kan zelfs Philippe Close niet anders dan toegeven dat het een migrantendossier een heel ingewikkelde materie is. Hij voegt eraan toe dat hij daarom in de media meer dan een jaar heeft gezwegen. Daar heeft hij een verklaring voor: ‘Iedereen wil jammer genoeg hysterisch doen over dit dossier!’ Voor de goede verstaander. Iedereen natuurlijk, behalve de P.S.

Wat kan je hieruit besluiten. Dat de migrantenpolitiek nog vele jaren de politieke agenda in ons land zal bepalen. En niet alleen hier.

Op apache.be verscheen er een reeks artikelen van Daniël Verhoeven, over de muren die tegenwoordig de wereld verdelen, onder andere om migratie tegen te houden. Ik plaatste op 28 juli de volgende reactie. Op mijn vraag heb ik nog altijd geen antwoord ontvangen.

Dit is een zeer complex en gevoelig gegeven, omdat het over mensen gaat. En het wordt dan nog elke dag moeilijker om er een oplossing voor te vinden.

Natuurlijk zijn die muren een gevolg van een politiek falen, maar wel een falen van tientallen jaren.

Wie op school nog het geluk heeft gehad om geschiedenis te leren, herinnert zich zeker nog ‘De grote volksverhuizingen’, toen Germaanse stammen het Romeinse rijk binnendrongen. Ze werden gedreven door honger en oorlogsellende.

Vandaag zien we onder een andere vorm hetzelfde fenomeen. Mensen willen naar onze contreien vluchten om aan de honger (Afrika) en oorlogsellende (Midden-Oosten) te ontsnappen.

Mexico is een van de meest gewelddadige landen in de wereld en als ik er zou wonen, zou ik daar ook liefst zo snel mogelijk mijn boeltje pakken. Maar stel je nu eens voor dat er daar geen ontradingsmiddelen werden gebruikt. Geen grensbewaking tussen de VS en Mexico. Dan zat wellicht morgen nog een groter deel van de Mexicaanse bevolking in de VS.

Als er morgen geen ontradingsmiddelen zouden worden gebruikt om Afrikanen aan de Middellandse zee tegen te houden, dan kan je erop rekenen dat Europa zou worden overspoeld met inwoners van dit werelddeel. En kan je ze ongelijk geven? Hetzelfde geldt voor de vluchtelingenstromen uit het Midden-Oosten.

Natuurlijk zijn al die sukkelaars het slachtoffer van de geopolitiek, die het Westen sedert vele, vele jaren heeft gevoerd. Maar eerlijk gezegd weet ik ook niet zo in één, twee, drie dé oplossing om dit schuldig, en vaak misdadig, beleid recht te trekken.

De oorlogssituatie in het Midden-Oosten zo snel mogelijk bedwingen? Maar met de aparte belangen van Israël en zijn buren zie ik dit niet zo snel gebeuren. En dan zijn er nog de oliebelangen.

Alleen nog maar investeringen toelaten in Afrika, die de belangen van de plaatselijke bevolkingen dienen? Maar ook dit is gemakkelijker gezegd dan gedaan.

Muren kunnen dan wel geen oplossing zijn, maar wat dan wel? Men mag het me hier altijd vertellen?

18 augustus 2018

François THIJS,

noch meester, noch knecht.