DONALD TRUMP EN BELGIE.

Ook in ons land veroorzaakte de verkiezing van Donald Trump de nodige opschudding. Natuurlijk moest ook de alwetende, overjarige burgemeester van Leuven zijn licht laten schijnen. Al moet ik met het woord ‘overjarig’ wel opletten, want voor ondergetekende zal het ook zolang niet meer duren, vooraleeer hij ook tot deze leeftijdscategorie behoort.

Louis Tobback ziet parallellen met de jaren ’30. ‘De bange blanke man is bezorgd over zijn job, zijn pensioen, zijn spaargeld en bevreesd voor globalisering en buitenlanders,’ zegt hij in Het Laatste Nieuws (09/11/2016).

Ik heb nooit tot de categorie ‘Huisje, boompje, beestje’ behoord, want dit is een belangrijke bron van veel menselijk kwaad. Maar als verstandige politicus behoor je wel te weten dat de meeste mensen zo in elkaar zitten, gelukkig ken ik ook uitzonderingen op deze regel, en dat ze inderdaad bezorgd zijn over hun job, hun pensioen en spaargeld en bevreesd voor globalisering en vreemdelingen. Het zijn inderdaad bange mensen, maar terwijl ik deze benaming vooral gebruik in de werkelijke betekenis van het woord, zit er bij Louis Tobback een eerder bits trekje aan. Als je als politicus niet weet dat politiek betekent zich vooral bezighouden met het egoïsme van anderen, dan ben je of oliedom, stekeblind of cynisch afgebot. En je zou ook moeten weten, als je tenminste je geschiedenis goed kent, dat als mensen in het nauw worden gedreven ze weleens achter de extreemrechtse vlag durven aan te lopen. Sommigen met veel enthousiasme, anderen tegen beter weten in.

.Er is een eenvoudige levensles. Als je wilt dat er iets niet zou gebeuren, dan pas je je gedrag aan. Als je je gewicht onder controle wilt houden, al zijn er spijtig genoeg mensen waarbij dit nooit lukt, dan let je op je voeding en je loopt niet, zoals een bekend Vlaams politicus in het verleden, een paar keer per week naar de frituur voor een groot pak friet met mayonaise en daarbij nog een vettige snack. Als je met een normale stofwisseling overgewicht hebt, dan is er maar één schuldige. Dat ben je zelf! Als je als politicus vandaag vaststelt, en terecht, dat het fascistisch monster probeert om weer de kop op te steken dan zou ik eerst bij mezelf te rade gaan, voordat je mensen goedkoop beschuldigt van ‘bange, blanke mannen' te zijn. Dan zou ik toch ook eens in de spiegel kijken om te zien wat ik zelf fout heb gedaan.

Verder zegt de voormalige SP-partijvoorzitter in Het Laatste Nieuws: “Als je ziet hoe in Engeland rechters als vijanden van het volk worden afgebeeld op de voorpagina's van de kranten omdat ze het parlement laten stemmen over de brexit, dan kan je alleen maar concluderen dat we in een andere wereld zijn terechtgekomen.’

Kijk, als de wetgevende macht de bevolking in een referendum laat beslissen, en de uitslag wordt door de rechterlijke macht onderuitgehaald, en je bent verbaasd dat de man in de straat ‘pissig’ is, dan moet je je er niet over verbazen dat de dezelfde mensen zich afkeren van het establishment. En om extreemrechts gedachtegoed te weren zouden de drie machten beter eerst de hand in eigen boezem steken, dan goedkope verwijten te slingeren naar de machteloze man en vrouw in de straat. Maar dat zal wellicht nooit gebeuren. Mensen snijden zich nooit in eigen vlees. Dat doen ze liefst in het vlees van een ander.

Na de verkiezing van Donald Trump zal er een deining zijn, maar dan zal de politieke stoet weer gewoon verder trekken. Het zal weer bij dooddoeners blijven zoals Louis Tobback ze hier ook weer gul rondstrooit: "Laat ons hopen dat elk nadeel zijn voordeel heeft en dat dit leidt tot het besef dat we nu een sterker Europa nodig hebben en sterke leiders die de burger overtuigen dat er vooruitgang mogelijk blijft, mits het op een correcte manier gebeurt. Dit is bijvoorbeeld met fiscale rechtvaardigheid.’

Sterke leiders? Ik hoop dat ze dan toch meer persoonlijkheid en ruggengraat hebben dan de S-PA voorzitters die de laatste jaren de dans van de partij hebben geleid. Denken we maar aan Caroline Gennez en vooral aan zijn naar de partijtop gepusht zoontje Bruno. Persoonlijkheid en ruggengraat zijn zeker ook geen synoniemen van grootheidswaanzin. Aan figuren zoals Luc Vandenbossche, zich lavend aan hun eigendunk’ is er ook geen nood. Want die zetten door hun op geldbelust gedrag aan tot nog meer ontevredenheid.

Je mag gerust de vraag stellen waarom ik vooral de socialisten in het visier neem. Omdat ik in mijn eenvoudig wereldbeeld altijd heb gemeend dat van politieke stromingen het socialisme het meest garant stond voor sociale rechtvaardigheid. Eén van mijn grote vergissingen in mijn leven. Bekijk mijn kritiek op hen dan ook maar als een vorm van catharsis.

Tot slot wil ook nog even partijgenote Kathleen Van Brempt aan het woord laten: ‘Het politieke compromis is in de ogen van heel wat kiezers een geheim complot van 'het establishment' geworden, tégen de wil van het volk', schrijft Kathleen Van Brempt (SP.A). Ze doet een oproep om de boosheid die ook in Europa bij veel kiezers leeft, ernstig te nemen. (Knack 11-11-2016).

Ze maakt zeker een correcte analyse van de verkiezing van Donald Trump. Alleen klinkt ze zeer ongeloofwaardig uit de mond van iemand die gepokt en gezadeld zit in datzelfde establishment. Een opmerking vind ik wel grappig. ‘De geschiedenis van populistische stromingen leert ons niet alleen dat ze gevaarlijk kunnen zijn, maar ook dat ze vaak een therapeutische werking hebben, het establishment wakkerschudden en hen de moed geven om in plaats van verwaterde compromissen, duidelijke, effectieve, ja zelfs wat radicalere oplossingen te vinden die het algemeen belang ten goede komen.’

Deze analyse heb ik al jaren geleden gemaakt, onder andere bij het succes van het Vlaams Blok/Belang in Van Brempts eigen stad. Toen heb ik Van Brempt deze analyse nooit horen maken.

De toekomst ziet er inderdaad niet goed uit. Met ‘hoera-berichten’ zal het establishment zich in eerste instantie wel weten te redden. Niets is zo goedkoop als woorden in de wind. Bij de verkiezing van Donald Trump lijkt het weer uitverkoop van loze praat. Maar ik vrees dat voor de man en vrouw in de ‘dorpsstraat’ de miserie alleen nog groter zal worden. Daarom is het inderdaad de kans niet onbestaande dat we binnen enkele jaren een Belgische Donald Trump voor de camera’s zullen zien verschijnen.

Antwerpen, 21 november 2016

François Thijs,

noch meester, noch knecht.