STEL JE VOOR DAT OEKRAINE BELGISCH LIMBURG WAS.

STEL JE VOOR DAT OEKRAINE BELGISCH LIMBURG WAS?

 

Op 15 januari ll. stelde Sven Biscop, defensiedeskundige en politicoloog, verbonden aan de Universiteit Gent & Egmont instituut, in De Morgen de volgende vraag: ‘Zouden wij Limburg zomaar opgeven? Onder het motto: het is ‘maar’ Limburg?’

Ik ben nu wel geen hoogleraar, maar die vraag heeft ook al enkele keren in mijn hoofd gespeeld. Zelfs eerst in een meer bescheiden vorm. En dat gebeurde na een reactie op de website van Het Laatste Nieuws.

 

De man wilde de oorlog in Oekraïne met volgend voorbeeld te lijf gaan. Stel je voor dat misdadigers het nationale hoofdkwartier van een grote bankinstelling bestormen. En een enorm geldbedrag eisen. En ook een vrije aftocht zit in het eisenpakket. Anders blazen ze de boel op. Volgens de pleger van de reactie geef je daar toch niet aan toe.

Volgens mij hangt dat van de omstandigheden af. Stel je voor dat die misdadigers islamterroristen zijn, die in de waan leven dat ze als martelaar in het hiernamaals kunnen beschikken over 70 maagden. Met andere woorden, de kans is groot, dat als ze geen geld krijgen, ze de daad bij het woord voegen. En je weet dat er in het bewuste gebouw ongeveer 200 bankmedewerkers aanwezig zijn. Het heeft ook twaalf verdiepingen, met de nodige appartementen. Als die islamterroristen de boel laten ontploffen vallen er allicht tientallen doden en honderden gewonden. Te vergelijken met de bomaanslag door Timothy McVeigh op het Alfred P. Murrah federale gebouw in Oklahoma City op 16 april 1995. Waar er ook kinderen aanwezig waren.

Dan weet ik nog niet zo snel wat de beste keuze zou zijn. En stel je dan nog maar eens voor dat je familie onder de bankmedewerkers hebt. Op de eisen ingaan? Of de boel laten ontploffen. Dit is zowat een keuze tussen de pest en de cholera. Voor mezelf zouden de bandieten het geld krijgen en ook die vrije aftocht. Omdat ik niet zoveel doden op mijn geweten zou willen hebben. Maar er zijn er zeker ook, die dit te soft vinden, en voor de harde lijn zullen gaan.

De andere reactie op Het Laatste Nieuws was de volgende. Stel je voor dat men je je huis probeert uit te jagen. Dat laat je toch niet zomaar toe. Wel, hier is er ook een ‘grote maar’. Beeld je in dat die misdadigers zouden zeggen: ‘Je huis uit. Anders verkrachten we je vrouw en hangen ze op aan een haak, je hond gooien we levend in het vuur en wat we met je kinderen doen, daar moeten we nog even over nadenken. Blijf je dan halsstarrig ‘neen’ zeggen? Of neem je je vrouw, kinderen en hond bij de kraag en maak je dat je wegkomt?

En nu onze geleerde defensie-expert over onze bronsgroene eikenhouten provincie. Ik had een ander voorbeeld dan hij in mijn hoofd, namelijk onze Oostkantons Eupen - Malmedy. Stel je voor dat Duitsland die Belgische gewesten zou terugeisen, met het argument dat Duits daar de moedertaal is. Heel lang geleden zei een Romeinse veldheer dat de Belgen de dapperste der Galliërs waren. Die historische faam noopt ons natuurlijk om die vraag negatief te beantwoorden.

De oorlog begint. Het resultaat is dat dat de Duitsers de grens oversteken en grote delen van Eupen – Malmedy bezetten. Drommen Belgen vluchten naar Nederland en Frankrijk. Sommigen steken zelfs Het Kanaal over. De achterblijvers worden dagelijks geconfronteerd met oorlogsslachtoffers. Jonge en iets minder jonge soldaten sterven aan het front. Grote delen van de rest van ons land liggen in puin. De levensduurte stijgt met de dag. Hadden we dan toch beter niet Eupen – Malmedy aan de Duitsers gegeven?

 

Die drie voorbeelden zijn allicht wat te zwart-wit. Maar dat is ook de beste manier om enige duidelijkheid te scheppen.

 

Wij gaan er in het Westen maar al te makkelijk vanuit, dat Oekraïne met onze steun uiteindelijk die oorlog wel zal winnen. Maar daar is geen enkele garantie voor. En als de zaken anders uitdraaien, dan zal er allicht de vraag oprijzen of het sop de kool wel waard is geweest. En dan spreken we er nog niet over, dat dit conflict ook zo kan evolueren, dat we in een WO III belanden!

 

Antwerpen, 31 januari 2024


François THIJS,

noch meester, noch knecht.