HET ZOVEELSTE BEWIJS VAN DE PARTICRATIE IN ONZE POLITIEK!

Op zaterdag, 15 juni ll. overleed Freddy Willockx, een van de boegbeelden van de vorige generatie socialisten.

Over de overledene vertelde men natuurlijk niets anders dan goeds. Men zwaaide het 'figuurlijke' wierookvat meer dan rond. Want de man is allicht burgerlijk begraven. Op het internet was natuurlijk heel wat te vinden over dit overlijden. Het merendeel liet ik aan me voorbijgaan. Maar er was wel een artikel dat mijn aandacht trok: ‘Conner Rousseau over plotse verlies van zijn politieke peetvader Freddy Willockx (76): Als kind noemde hij mij al burgemeester.’ Het stond in Het Laatste Nieuws op de dag van het overlijden.

Je mag dit natuurlijk afdoen als een lapsus. De vijftiger Freddy Willockx zit bij de familie Rousseau aan de keukentafel en wil het jonge ventje een fijn momentje laten beleven. Daarom zegt hij tussen twee slokken koffie: ‘Wel Connerke, ik zie in jou al een toekomstige burgemeester van Sint-Niklaas.’ Ik weet niet of moeder Christel Geerts toen al burgemeester van Sint-Niklaas was. Want dat werd ze in 2010, toen ze de sjerp van ‘de Freddy’ overnam. Daar zal de rode manitoe van Sint-Niklaas ook wel voor gezorgd hebben.

Ik vrees echter dat die bewuste uitspraak mogelijk nog wel wat meer dan een lapsus zou geweest kunnen zijn. De kans is groot dat de voormalige minister van Staat dit ook meende. Want zo gaat het er in een particratie vooral aan toe. We houden de mandaten liefst in de kring van familie en getrouwen!

Een van de grootste misvattingen in mijn leven is dat ik altijd in de mening verkeerde dat politieke partijen organische zijn gegroeid. Mogelijk is dit bij de aanvang ook zo gebeurd, maar later zijn dit gewoon fabriekjes geworden, waar de directie, de politieke topfiguren, de dienst uitmaken.

En allicht was dit bij die uitspraak van Freddy Willockx ook het geval. Aan de keukentafel bij de Rousseaus besliste men toen al, wie er een mogelijk ooit een kandidaat zou kunnen zijn, om een generatie later burgemeester van Sint-Niklaas te worden. Sommigen mogen dit allicht spijkers op laag water vinden. Maar in de politieke particratie moet je van niets versteld staan.

Zo is huidig partijvoorzitter Melissa Depraetere ook een product van die particratie. Bekijk haar curriculum vitae maar eens op Wikipedia. Eerst enkele stadia doorlopen in de kmo Vooruit en als je dan in de gunst komt te staan van de politici, die er de dienst uitmaken, wacht je een mooie politieke toekomst.

En wat zijn daar de belangrijkste vereisten voor? Meehuilen met de wolven in het bos Nooit kritisch zijn op de eigen partij en/of partijgenoten. En weten wanneer je je mond moet openen. Maar vooral wanneer je hem gesloten moet houden. En dat geldt zeker ook voor het voetvolk. Gewoonlijk noemen ze dit de gewone leden. Anders zien ze liever je hielen dan je tenen.

Er is natuurlijk een troost voor de ‘sossen’ Ergens anders is het niet veel beter!

Antwerpen, 20 juni 2024

François THIJS, een kleine burger.