DE SP.A. IS HET MOGELIJK OM DIT KLEINE VLAMMETJE NOG LANG TE LATEN BRANDEN?

In het begin van vorig jaar heb ik hier een artikel geplaatst onder de kop: ‘De SP.A. Wanneer doet de laatste het licht uit? Of de eerste het opnieuw aan? Maar in mijn analyse heb ik een belangrijk gegeven over het hoofd gezien, iets wat ik leerde uit het editoriaal 'Het kot in brand' (01/06/2019) van Jan Segers, journalist bij Het Laatste Nieuws.
Ging het vooral over de CD&V, het verhaal is ook van toepassing op de SP.A. Het waren immers in het verleden deze twee partijen die een toonbeeld waren van de verzuiling. Bij de rode broeders droeg dit kluwen van partij, ziekenfonds en vakbond de naam Socialistische gemeenschappelijke actie. Het was nog de tijd dat bijna elke Belg van de wieg tot in de kist deel uitmaakte van een van die twee zuilen. En er ook zijn of haar kiesgedrag op afstemde.
Maar tijden veranderen. Uit het editoriaal van Jan Segers leren we dat sinds de vorige verkiezingen in 2014 erin Vlaanderen 300 000 vooral oudere kiezers zijn gestorven en er 350 000 vooral jongere kiezers zijn bijgekomen. Die nieuwe generatie voelt zich absoluut niet langer aangesproken door de verzuilde partijen en het gevolg laat zich raden in het stemhokje. Met andere woorden betekent dit, dat de toekomst er voor de SP.A (en ook voor de CD&V) nog slechter uitziet dan dat ik dacht.

En de door John Crombez ingevoerde decumul, waar ik alle begrip voor heb. De SP.A heeft in de volksmond al lang de naam een bende zakkenvullers te zijn. Met deze maatregel probeerde hij om dit beeld te keren. 'Eén man of één vrouw, een functie'. Sommige socialistische mandatarissen, waaronder Hans Bonte, hadden hierbij kanttekeningen. Wat die laatste er wel vergat bij te vertellen, is dat de mandatarissen van zijn partij nog altijd de keuze hadden om te kiezen voor welk mandaat ze zouden gaan. Maar ja, als je kiest voor de zekerheid van datgene wat je al in handen hebt...
Waar Jan Segers in zijn artikel wel volledig uit de bocht gaat is met de stelling: 'Speel daar je sterren uit. Jinnih Beels en Mohamed Ridouani. De ‘ster Jinnih Beels’, deze dame, vol van eigendunk, zal het graag lezen. Wat voor een ster die straffe madam is, heb je de voorbije dagen kunnen vaststellen aan de hand van haar dingen naar het Antwerpse burgemeesterschap. En of Mohamed Ridouani, die genoemd wordt als de volgende SP.A-voorzitter, het tij zal kunnen keren, durf ik sterk te betwijfelen. Nadat in het verleden de SP.A een groot deel van zijn autochtone achterban heeft verloren aan het Vlaams Belang, is dit nu ook gebeurd met zijn allochtone stemmen, waarvan een groot deel is verdwenen naar de PVDA. Daar zal zelfs een Mohamed Ridouani niets aan kunnen verhelpen.

En dan was er natuurlijk nog knorpot Louis Tobback, die het niet kon nalaten om zijn heilig licht te laten schijnen. Hij deed dit in Het Nieuwsblad van 1 juni ll. en begint met de volgende sneer: 'Groen heeft de piek van Vlaams Belang mee veroorzaakt. Hij staaft deze stelling met dezelfde argumentatie. 'Je weet toch dat je de paniek alleen maar aanwakkert als je zegt dat de salariswagen weg moet of je pleit voor een betonstop? Op zo'n moment slaat de angst de kleine burger nog meer om het hart.'

In verband hiermee neemt hij ons mee in de filmgeschiedenis. 'Ik heb ooit een film gezien (wellicht The Damned van Luchino Visconti) over welvarende staalbaronnen in de jaren 30. De familie zit bijeen op het moment dat Hindenburg met Hitler heeft benoemd tot rijkskanselier. De historicus zegt tegen de rest: 'Dit wordt de ergste dictatuur die de geschiedenis ooit gekend heeft, want dit is de dictatuur van de kleinburgerij. Die heeft schrik om alles te verliezen en is kwaad op de hele wereld. Die groep denkt: 'Ik wil van alles, maar het komt niet meer en zelfs dat gaan ze me afpakken.'
Een titel uit de Humo van 4 juni ll. schiet me daarbij in het hoofd. ‘Van Grieken verleidt briljant de verongelijkte underdog.’ Het is blijkbaar aan de Louis voorbijgegaan dat de meeste socialistische kiezers ooit eerder voor de door hem aanbeden ideologie hebben gekozen op basis van afgunst, in minder of meerdere mate, dan wel op basis van een streven naar sociale rechtvaardigheid. Vroeger was voor de socialistische kiezers het grootkapitaal de boeman, en het kan niet worden ontkend dat die strijd hen min of meer welvaart heeft gebracht. Nu zijn het de vreemdelingen, van wie ze denken dat die hun welvaart bedreigen.

Al liggen de socialisten in de touwen, toch geeft Tobback sr. nog niet op. ‘Mijn partij (let op: mijn partij en niet onze partij) heeft nu 10 procent, vroeger had Vlaams Belang 5 procent. Dus als we het ook zo doen, hebben we de volgende keer minstens 25.' Je moet deze oude rakker wel een zaak nageven. Hij houdt de moed er wel in.

Antwerpen, 7 juni 2019

François THIJS,

noch meester, noch knecht.

P.S. : Voorzitter John Crombez, de grote verdediger van de decumul bij de SP.A, vraagt een week na dit artikel een uitzondering op het cumulverbod. Het combineren van het voorzitterschap en een mandaat als parlementslid druist immers in tegen dit verbod. Hoe veel verder kan je nog door het ijs zakken? En de domkoppen van het SP.A partijbureau keuren dit nog goed ook. Moet je durven!